کیست، کیست که از آن سو می آید

همسایه جان، (آن کس که ) با چادر مخملی است

صبر و حوصله، از دل من برده

پادشاه من گریه نکن

طاقت ندارم

در چهار باغ پدرت بلبل غزل خوان است

بهونه به گل بگیر جلو پدرت

خودت را به من برسان دوست من

خودت را به من برسان

مردم، لیلی جان (من) است

لیلی جان ( من) است

موهای بافته اش را ( بر رویش ) انداخته

انداخته

دوست من، دل من هم درد دارد و هم امید و آرزو

یار من، شال آبی

به چهره ات می آید

به تو می آید

دوست جان،(شالت را) بردار و برای عروسی نگه دار

تا که عروسی ما می آید ،جگر من

چه زیبایی شیرینی در (وجود)لیلی است

لیلی را به غریبی بردند

عزیز من ، خال سیاهی بر گردن دارد

آهای یار و دوست من با تو هستم

قربانی چشمان سیاهت شدم، جگر من

جز تو با، با چه کس دیگر میتوانم باشم عزیز من

پادشاه من گریه نکن

طاقت ندارم

در چهار باغ پدرت بلبل غزل خوان است

بهونه به گل بگیر جلو پدرت

خودت را به من برسان دوست من

خودت را به من برسان

منتظر نظرات ، انتقادات و پیشنهادات شما هستیم …

اگر این پست را پسندید لطفا به این پست 5 ستاره بدید

[kkstarratings]